Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. An eiusdem modi? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Duo Reges: constructio interrete.

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Non laboro, inquit, de nomine. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sit enim idem caecus, debilis. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Id est enim, de quo quaerimus.

Is haec loquitur, qui in voluptate nihil ponens negat eum bene cenare, qui omnia ponat in voluptate, et tamen non negat libenter cenasse umquam Galloniummentiretur enim-, sed bene.

Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Ita multa dicunt, quae vix intellegam.
Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Bork: Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Quid ergo?: Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
Bork: An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Proclivi currit oratio.: Efficiens dici potest.

Quamquam enim vereor, ne nimius in hoc genere videar, tamen
omnes veteres philosophi, maxime nostri, ad incunabula
accedunt, quod in pueritia facillime se arbitrantur naturae
voluntatem posse cognoscere.

Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos,
non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quae est igitur causa istarum angustiarum? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.